Garson Kız Yıllarca Aynı Adama Servis Yaptı Ardından Adam "Sana Bir Şey İtiraf Etmem Gerek" Dedi

Garson Kız Yıllarca Aynı Adama Servis Yaptı Ardından Adam "Sana Bir Şey İtiraf Etmem Gerek" Dedi
Bu garson, yıllardır aynı adama servis yapıyordu. Adam her gün aynı saatte orada olur ve her zaman aynı kıyafetleri giyerdi. Ancak o gün bir şeyler farklıydı. Garson kızın içinden bir ses böyle söylüyordu.

Ve içindeki bu sesin ne kadar haklı olduğundan habersizdi!

Saat yine 5 olmuş ve 3 yıldır gelen bu garip adam yine masasına oturmuştu. Tek kelime bile etmemişti. Aslında hiçbir zaman konuşmazdı ancak bu defa garsona donuk bir ifadeyle baktı. Çaresiz bir ifadeyle.

Derken artık kendini tutamadı ve öyle bir şey yaptı ki garson kız hayatının korkusunu yaşadı!

devamı için görsellere tıklayınız
26 yaşındaki Angela, Vesuvius restoranının soyunma odasında önlüğünü taktı. Kapılar açılmadan önce 10 dakika vakti vardı. Sonrasında karnı aç bir misafir grubu içeri hücum edecekti.

Vesuvius, Los Angeles'ın oldukça kötü bir mahallesi olan Vadi'de bulunuyordu. Dolayısıyla gelen konuklar verilen hizmete her zaman saygıyla yaklaşmıyorlardı. Bu aslında hafif kalırdı. Hemen hemen hepsi oldukça patavatsız müşterilerdi.

Ancak Angela için yapacak pek bir şey yoktu. Şehirde çok büyük bir iş sıkıntısı vardı. Dolayısıyla elindekiyle mutlu olması gerekiyordu. Yine de her vardiyada işten ayrılmayı düşünüyor ama işine devam ediyordu.

Ta ki bir gün her şey değişene kadar
O gün Los Angeles'da hava yaklaşık 40 dereceydi. Angela'nın alnından terler süzülüyordu. Ve henüz işe başlamamıştı bile.

Havlu almak için hızlıca çamaşır odasına gitti. Böylece ter içinde kalmış bir halde masaların etrafında dolaşmak zorunda kalmayacaktı.

Restoranın çok kalabalıklaşmamasını umuyordu. Tıpkı eski günlerdeki gibi. O zamanlar tüm gece yalnızca dört masa dolu oluyordu. Ancak insanlık dışı baskıların olduğu geceler de oluyordu. O zamanlar nefes almak bile güçtü.

Patron saat tam 17:00'da kapıları açtı. Angela, restoranın arka tarafındaki küçük pencerelerden misafirlerin gelip gelmediğini kontrol etti.

Derken onu tekrar gördü!

Şapkalı adam restorana doğru yürüdü. Her Cuma günü akşam yemeği için buraya gelirdi. Saat tam 17:00'de. Hemen hemen her zaman kafasında aynı şapka olurdu.

Angela, Vesuvius'ta üç yıldır çalışıyordu. İşe alındıktan birkaç ay sonra adam restorana ilk defa adım atmıştı.

Bir masaya oturdu. Angela siparişlerini almaya geldiğinde ona delici gözlerle baktı. Angela tüm vücudunda bir ürperti hissetti. Adam çok hoş biri olmasına rağmen sanki onunla ilgili ters bir şeyler vardı. Gözlerinde çok belirgin, donuk bir ışıltı vardı.

Bugün gözlerinin ardındaki sırrı öğrenecekti!
Adam içeri girip masasına oturdu. Her gelişinde Deniz Mahsüllü Makarna ve yarım sürahi kırmızı şarap sipariş ederdi.

Bu sipariş aynı zamanda Angela ile arasındaki tek diyalog olmuştu. Gelen misafirlerin çoğu sohbet eder veya uygunsuz yorumlar yaparlardı. Ancak o, yalnızca birkaç kelime konuşan bir adamdı. Yemeğini yer, kartını makineden geçirir ve oradan ayrılırdı. Her hafta aynı şekilde!

Angela ona doğru yaklaştı ve adamı selamladı. Cebindeki sipariş defterini çoktan çıkarmıştı. Adam daha "Deniz Mahsüllü Makarna" demeye kalmadan Angela bunu not almıştı bile.

Ancak adam bir anda Angela'ya hiç beklenmedik bir şey sordu, onu korkutan bir şey!

Size bir şey sorabilir miyim?", diye sordu Angela’ya. Angela allak bullak oldu. Adamın konuşacağına hiç ihtimal vermemişti. Hızlıca başını salladı. Adam söze başladı:

"Sizinle fotoğraf çekebilir miyim? Bana yıllar önce annesiyle birlikte giden küçük kızımı hatırlatıyorsunuz. Pencereden onların gidişini gördüm. O zamandan beri geri dönmediler. Sizinle bir fotoğraf gerçekten yarama merhem olur!"

Angela ne diyeceğini bilememişti. Ancak adamın gözlerindeki çaresizliği gördü. Bu yüzden mi yıllardır bu kadar üzgün görünüyordu?

Angela adamın teklifini kabul etti. Birlikte fotoğraf çektiler. Fakat ertesi gün buna pişman olacaktı!

Ertesi gün Angela erkenden uyandı. İşten sonra doğruca uyumuştu. O kadar yoğundu ki son birkaç saat boyunca düşündüğü tek şey yatağı olmuştu. Bir önceki gece hiç ara vermeden çalışmıştı.

Tek olumlu şey onunla fotoğraf çekmek isteyen adam olmuştu. Acısını bir nebze olsun hafifletmiş olabilmeyi umuyordu.

Kalktı ve aşağı indi. Kahve hazır olurken Angela da paspasın üzerinden gazeteyi aldı. Keyifle bir fincan kahve doldurdu ve gazeteyi açtı.

İlk sayfayı çevirdiğinde ise şok oldu!

"Bu gerçek olamaz!!"
Gazetenin ikinci sayfasında onun ve adamın resmi vardı. Ve köşede bir yerde de değil. Sayfanın tam ortasında kocaman basılmış bir şekilde!

Başka hiçbir şey yoktu. Yalnızca fotoğraf. Altında herhangi bir açıklama yazılmamıştı. Öylece gazetede duruyordu.

"Bu ne demek oluyordu?" Angela fotoğrafa 10 dakika boyunca baktı, hayrete düşmüştü. İş yerinde çalışma arkadaşları da tıpkı onun gibi tepki vermişti.

Kimse fotoğrafın neden gazetede olduğuna anlam verememişti. Adam böyle bir şeyi neden yapmıştı?

Cuma günü geldiğinde onunla yüzleşebilecekti!

Saat 17:30'du ve Angela restoranın açılmasını sabırsızlıkla bekliyordu. Orada çalıştığından beri patronun kapının kilidini açacağı zamanı hiç bu kadar sabırsızlıkla beklememişti.

Angela gazeteyi adamın masasına koydu. Bu şekilde içeri girer girmez onu görecekti. Böylece inkar etmesi mümkün olmayacaktı. Ve fotoğrafı neden gazeteye gönderdiğini de açıklayabilirdi.

Saatler beşi gösteriyordu. Angela ıslak ellerle adamla yüzleşeceği anı endişeyle bekliyordu. Ardından kapılar açıldı.

Patron "kapalı" tabelasını "açık" olarak değiştirdi ve Angela kendini olacaklara hazırladı!
Hiç kimse! Restorana tek bir misafir bile gelmedi. Adam daha önce hiç geç kalmamıştı. Üç yıldır her hafta kapıda belirirdi. Ancak şimdi ortalıklarda yoktu.

Angela mahalleyi kontrol etmek için dışarı çıktı. Kimse yoktu!

Saatler geçti, restoran yavaş yavaş kalabalıklaşmaya başladı. Ancak adama dair hiçbir iz yoktu. "Bir daha gelir mi?" diye düşündü Angela.

Akşam her zamanki gibi geçmişti, fakat adama dair tek bir iz yoktu. Angela hayal kırıklığı içinde tüm masaları toplamayı henüz bitirmişti. "Üzgünüm Angela," dedi patronu ve şarap şişesini göstererek "Bir kadeh al!" dedi.

Ancak şarap almak için bara doğru yöneldiğinde dona kaldı.

Bir anda arkasını döndü!
Angela bardağı bıraktı ve hemen pos cihazına doğru koştu. Bir anda adamın her gelişinde kredi kartıyla ödeme yaptığı aklına gelmişti. Cihaz sayesinde belki ona dair bilgi edinebilirdi.

Peki ya hangi ödemenin ona ait olduğunu nasıl öğrenecekti? Çünkü zamana göre arama yapamazdı. Öyle olsaydı, Cuma akşamı 18:30 yazarak bulabilirdi.

Liste oldukça uzundu. Ve hesaplarda isimler yoktu. Bu, Angela için çok büyük bir hayal kırıklığı oldu. Bir anlık hevesi yavaş yavaş sönmüştü.

Derken kurtarıcısı mutfaktan çıktı!


Olanları dinleyen bir aşçı mutfağın kapısını açarak bağırdı: "Deniz mahsüllü! Bizim leziz italyan makarnamız. Deniz mahsüllü makarna!"

Aniden Angela'nın kafasına bir şey dank etti. Tabi ya, adam her hafta aynı yemeği sipariş veriyordu. "Yarım sürahi şarap ve bir tabak makarna ne kadar tutuyordu?"

Fiyatın üzerine parmağıyla dokundu ve adamın bilgilerini buldu. Yalnızca ismi değil adresi de yazıyordu!

46 Berlington Dresdo Yolu!
Angela, Cumartesi akşamı adamın adresini ziyaret etmeye karar verdi. Tüm geceyi bunu gerçekten yapmalı mı diye düşünerek geçirdi. Kim bilir nasıl bir adamdı?

Tüm gece yatağında dönüp durdu. Zihninden çeşit çeşit felaket senaryoları geçti. Ancak sonunda merakı üstün geldi. O fotoğrafı neden gazeteye verdiğini öğrenmesi gerekiyordu.

Adrese doğru yola koyuldu. Adrese vardığında ise gözlerine inanamadı. Bir villaydı bu. Bunu hiç beklemiyordu. Onun gözünde adam bir kenar mahallede yaşıyordu, kesinlikle böyle güzel bir evde değil.

Kapıda bulunan dahili telefonun ziline bastı. Bir şey söylemeye fırsat bulamadan bir ses:

"Merhaba Angela. Seni bekliyorduk. İçeri gel!" dedi.
Restorandaki adam ön kapıda onu bekliyordu. Ancak bu defa kafasında şapka yoktu. Üzerinde güzel bir takım elbise vardı ve ona el sallıyordu.

Parmağıyla evinin yanındaki otoparkı işaret etti. Angela olanca hızla arabasını otoparka doğru sürdü.

"Burada neler oluyor böyle?" diye düşündü arabadan anahtarları çıkarırken. Titreyen ellerle arabanın kapısını açtı.

Dışarı çıktı ve adama baktı. Adam bağırdı:

"Tebrikler Angela!"

Adam Angela’ya doğru yürüdü ve söze başladı.

"Benim ismim Gino. Birkaç büyük filmin yönetmeniyim. Yeni dedektif projem için bir aktris arıyordum. Los Angeles sokaklarında bir kadın dedektif. Bunun için gösterişli bir aktrise değil sıradan bir insana ihtiyacım vardı. Dedektiflik konusunda hünerli birine. Bu yüzden harita bulmacasını çözmeni sağladım. Üç yıllık bir oyuncu seçimi projesinin sonucusun. Seni gizli kameralarla takip ettik. Pos cihazından adresi bulman filmin ilk sahnesi olacak!"

Angela ne diyeceğini bilemedi. Anlamamıştı. En çok merak ettiği şey ise şuydu.

"Beni nasıl buldun?"


Yetişmekte olan aktrislerin eski bir fotoğraf albümünde vesikalık fotoğrafını buldum. Buraya taşındığında aktris olmaya çalıştığını düşünmüştüm."

Angela yıllar öncesini düşündü. Film sektöründe başarı kazanmak için Teksas'dan buraya taşındığı zamanları. İşler çok kötü gitmişti. İki yıl boyunca kendisine hiçbir rol teklif edilmemişti. Bu yüzden tam zamanlı olarak konaklama sektörüne girmişti."

Eve vardıklarında Gino, Angela'nın önüne bir sözleşme koydu. "Bizimle misin değil mi?"

Angela güldü. Sözleşmeyi hiçbir şüphe duymadan imzaladı. Artık aktris olma hayali nihayet başlayabilirdi!
Reklamlar
21 Eylül 2021
Reklamlar

Bunları da İzleyebilirsiniz

Süleyman Demirel’in Tarihe Damga Vurmuş En Pişkin 12 Sözü.. Sibel Can'ın Pişman Olduğu Fotoğraflar.. Bir Rakam Seç, Falına Ne Çıkmış Söyleyim