Gerçek mi bu >>

5 bin 250 yıllık mumyanın midesinden çıkan şey tüm dünyayı şoke etti!

25 yıl önce Alpler'de donmuş halde bulunan 5 bin 250 yıllık mumya Ötzi'nin midesinden çıkanlar, uzmanları hayrete düşürdü.

Görenleri hayrete düşüren 5 bin 200 yıllık mumya Ötzi, 25 yıl önce Alpler’de donmuş halde bulunmuştu. İncelemeye alınan mumyanın midesinden çıkartılanlar, herkesi şaşkına çevirdi.

25 yıl sonra midesinden çıkalar hayrete düşürdü

25 yıl önce Alpler'de donmuş halde bulunan 5 bin 250 yıllık mumya Ötzi ile ilgili yeni bulgular gelmeye devam ediyor. Yeni veriler mumyanın kökeninin de büyük ölçüde aydınlatılmasını sağladı.

devamı için görsellere tıklayınız

Uzmanlar Ötiz’i üzerinde yaptıkları incelemeden, yeni verileri aktardı.

Daha öncede Alpler'de bulunan mumya hakkında araştırmalar yapılmış, yapılan araştırmaların detayları ise o dönem ABD'nin saygın bilim dergilerinden "Science"da yayınlanmıştı. Dünyanın ilgisini çeken 5 bin 200 yıllık mumya hakkında ortaya çıkan yeni bilgileri sizler için galerimizde bir araya getirdik.

İşte detaylar...

devamı için görsellere tıklayarak ilerleyiniz

Alpler'de bulunan 5 bin 200 yıllık mumyanın midesinden çıkanlar herkesi şaşkına çevirdi.

İncelemeye alınan mumyanın midesinde ülser ve kansere de yol açabilen Helikobakter pilori (Helicobacter pylori) bakterisini saptadı.

DNA analizinden bakteri çıktı Araştırma kapsamında Ötzi'nin midesi DNA analizine tabi tutuldu. Analiz, 5 bin 250 yaşındaki bakteriye ait verilere de ulaşılmasını sağladı.

Hannover Tıp Fakültesi'nden Sebastian Suerbaum, "bakterinin gen analizinde keşfini önemli bir dönüm noktası" olarak tanımladı.

Uzmanların Helikobakter pilori (Helicobacter pylori) bakterisinin varlığını saptaması 1983 yılını buldu. Bakterinin 100 bini yılı aşkın bir süredir insanlarda yaşadığı tahmin ediliyor.

Ötzi'de belirlenen bakteri, tür olarak Orta ve Güney Asya'dakilerin kapsamına giriyor. Araştırmacılara göre bu özelliği Ötzi'nin bir göçmen olduğuna işaret ediyor.

Ötzi ile ilgili son çalışmaya liderlik edenler arasında paleopatoloji uzmanı Albert Zink de yer aldı. Zink, Bozen'deki Mumya Araştırmaları Enstitüsü'nün başkanlığını yapıyor.

devamı için görsellere tıklayınız

Paleopatoloji uzmanları, fosil ve kemik kalıntılarını inceleyerek geçmişte etkili olan hastalıkları saptıyor. Albert Zink, "Ötzi'nin mide mukozasının olmadığı düşünüldüğünde, bakterinin keşfinin ne kadar büyük bir şans olduğu daha iyi anlaşılıyor" dedi.

Ötzi'yi incelemek amacıyla kurulan DNA Laboratuvarı'ndan günümüzde başka projeler için de yararlanılıyor.

Ötzi halen İtalya'nın Güney Tirol bölgesinin merkezi olan Bozen (Bolzano) kentinin arkeoloji müzesinde sergileniyor.

Bugün birçok insan için mumyalar korku filmlerini, gotik romanları ya da gizli dini törenleri çağrıştırsa da mumyalama geleneği, antik dünyada büyük bir dini öneme sahipti ve genellikle yetenekli uzman kişiler tarafından gerçekleştirilen yaygın ve onurlu bir gelenekti. C: Shutterstock
Mumyalar ve mumyalama denildiğinde zihnimizde eski bir tapınakta ayaklarını sürüyerek yürüyen keten sargılı, canavarımsı, grotesk bir figür oluştuğundan, birçok insan için ölümü çağrıştırır. Gerçekten de onlarca yıldır mumyalar, korku filmlerine ve gotik romanlara konu oldu ve gizli dini törenler ile ilişkilendirilerek halkın yoğun ilgisini çekti.

Ancak mumyalama, antik dünyada, büyük bir dini öneme sahipti ve genellikle yetenekli uzman kişiler tarafından gerçekleştirilen yaygın ve onurlu bir gelenekti. Ölüleri kutsamanın ya da önemli bir dini inancı, özellikle ölümden sonra yaşam inancını, ifade etmenin bir yolu olarak uygulanırdı. Çeşitli kültürlerin, ölülerini mumyaladığı biliniyor.

En bilindiği Antik Mısırlılardır ancak Çinliler, Kanarya Adaları’nın antik halkı, Guançeler ve İnkalar da dahil olmak üzere Colomb öncesi Güney toplumlarının çoğunda mumyalama yöntemi kullanılıyordu.

Dünyanın en bilindik doğal yollarla korunmuş mumyalarından birisi, 1991 yılında İtalyan Alpleri’nde bulunan Buzadam Ötzi’dir. C: South Tyrol Museum of Archaeology
Mumyalama İşlemi Nasıl Yapılır?

Mumyalama, bedeni kasıtlı olarak kurutarak ya da bedenin bozulmaması için ilaçlayarak, ölümden sonra koruma sürecidir. Genelde bu süreç, ölen kişinin vücudundan nemin çekilmesi, deriyi ve organları kurutmak için reçine gibi kimyasallar ya da doğal koruyucuların kullanılmasından oluşur.

Mumyalar ayrıca, “doğal” mumyalama olarak bilinen istemsiz ya da kazara gerçekleşen süreçlerle de oluşabilir. Ölen kişinin vücudu aşırı soğuk, çok kuru koşullara ya da çürüme sürecini azaltan başka bir çevresel faktöre maruz kaldığında, doğal mumyalama ortaya çıkabilir.

Arkeologlar tarafından Mısır’daki Dakhla Vahasında bulunan iki mumya kafatası. C: Alamy
Mısır’da Mumyacılık

Mumyalama, en detaylı işçiliğine Antik Mısır’da ulaştı. İlk Mısır mumyaları arkeolojik kayıtlarda yaklaşık MÖ 3.500 yıllarında ortaya çıktı. Eski Krallık Dönemi’ne, başka bir değişle Piramitler Çağı’na (MÖ 2686-2181 civarı), gelindiğinde mumyalama geleneği, Mısır toplumunda iyice yer edinmişti. Sonraki dönemlerde, mumyalama, Yeni Krallık Dönemi’nde (MÖ 1550-1069 civarı) bir çeşit gelişmişlik zirvesine ulaşarak, bir geçim kaynağına dönüştü. Chinchorro toplumundan farklı olarak, Antik Mısır’daki mumyalama işlemi genellikle kraliyet ailesi, soylu aileler, hükümet yetkilileri ve zenginler gibi toplumun seçkinleri için yapılıyordu. Uygulama pahalı olduğu için sıradan insanlar nadiren mumyalanıyordu.

Antik Mısır’da mumyalama, toplumun dini inançlarıyla içe içeydi. Berkeley, Kaliforniya Üniversitesi’nde Mısırbilimci ve Mısır papirüsünde, başka bir değişle antik metinlerde, uzman olan Rita Lucarelli, “Antik Mısırlılar öte dünya inancına takıntılıydı.” diyor. “Yani dünyadaki yaşamdan sonra başka bir yaşamın olduğuna inanıyorlardı.”

Antik Mısırlılar, bir kişi öldüğünde, kişinin manevi özünün hayatta kaldığına inanıyordu. Bu öz, çok sayıda ilahi ve şeytani varlıkla karşılaştığı bir yolculuğun ardından, ölülerin tanrısı Osiris tarafından nihai kaderini belirleniyordu. Ölen kişi suçsuz bulunursa, cennette tanrılarla ölümsüz olarak yaşamasına izin veriliyordu.

Lucarelli, “Ölen kişinin manevi bölümünün bu yolculuğu yapabilmesi için bedenin sağlam kalması gerekiyordu.” diyor. Bu yüzden Mısırlılar, mumyalama işlemine bu kadar önem veriyordu ve süreci titizlikle gerçekleştiriyordu.

Ne yazık ki, günümüze kadar gelen Antik Mısır metinlerinde, gerçek mumyalama sürecinden çok az bahsediliyor. Lucarelli, sürecin aslından ziyade mumyalama ile ilgili ritüellerden daha çok bahsedildiğini belirtiyor. Bunun nedenle, sürecin detayları büyük ölçüde 5. yüzyılda yaşamış, Yunan yazarı Herodotus (MÖ 484-425) gibi Mısır dışı kaynaklar sayesinde günümüze ulaştı. Herodotus, “Tarih” adlı ünlü eserinde, mumyalama sürecinin üç aşamadan oluştuğunu, gösterilen çabaya ve özene bağlı olarak her birinin bir diğerinden farklılık gösterdiğinden bahsediyor.

En ayrıntılı kısım, önce beynin ve iç organların çoğunun, özellikle de karın bölgesinin vücuttan çıkarılmasıydı. Beyin genelde burun deliklerinden sokulan kavisli bir metal alet kullanılarak çıkarılırken, diğer organlar mide boyunca bir kesik atıldıktan elle çıkarılıyordu. Boş kalan yerlere, vücut dikilmeden önce mürrüsafi ve çin tarçını (kabuğunun kullanıldığı yaprak dökmeyen bir ağaç) gibi çeşitli hoş kokulu baharatlarla dolduruluyordu.

Lucarelli, “Kalp, hiçbir zaman vücuttan çıkarılmazdı,” diyor. “Çünkü Mısırlılar kalbin, aklı da içerdiği için, kişinin en önemli özelliği olduğuna inanıyordu.”

Daha sonra, vücudundaki tüm nemin emilmesi için ölen kişi tuzla kaplanarak 70 gün boyunca bekletiliyordu. 70 günün sonunda vücudu yıkanıp, keten bez içine sarılıyordu. Bandajların vücuda yapıştığından emin olmak için yapışkan bir reçine sürülüyordu. Herodotus kitabında, “Ceset daha sonra onu, bu amaç için özel olarak yapılan ve insana benzeyen içi boş bir ahşap tabuta yerleştiren akrabalarına teslim ediliyordu,” diyor. “Tabut kapatıldıktan sonra, ceset mezar odasında saklanıyordu.” (GC Macaulay tarafından 2008 yılında çevrilmiştir.)

Mısır’a seyahat eden ve Mısır hakkında yazan, MÖ 30-90 yıllarında yaşamış Yunan tarihçi Diodorus Siculus, mumyalama süreci hakkında birkaç yüzyıl sonra yeni bilgiler açıkladı. Siculus, “Library of History” adlı kitabında mumyalama işini yapan, mumyalayıcı adı verilen erkeklerin, bir aile mesleği olarak bu beceriyi öğrenen, yetenekli zanaatkârlar olduğunu söylüyor. Siculus kitabında mumyalayıcıların, “her türlü saygıya ve dikkate değer görüldüğünü, rahiplerle görüştüklerini ve hatta hiçbir engel olmadan tapınaklara girip çıktıklarını” söylüyor. Siculus, mumyalayıcıların çalışmalarını oldukça titiz olarak tanımlıyor, “kirpikleri ve kaşları olduğu gibi kalıyor, vücudun görünümü değişmiyor ve vücut şekli tanınabilir kalıyor.”

Roma’nın Mısır’ı yönettiği dördüncü yüzyıla gelindiğinde, Mısır mumyalama işlemi yavaş yavaş kayboldu. Lucarelli, “Hıristiyanlığın ortaya çıkmasıyla, mumyalama geleneği sona erdi.” diyor.

Bugün, çok nadir durumlar hariç mumyalama, unutulmuş bir sanat. Çoğu toplum bunu tuhaf ya da modası geçmiş, mazide kalmış bir sanat olarak görüyor. Yine de, bu geleneğin yankıları, sevdiklerimizi onurlandırmak için ölüleri mumyalamadığımız modern cenaze evlerinde görülebilir.

Reklamlar

Gerçek mi bu >>

Bunları da İzleyebilirsiniz