Her sabah evlerinden çöpleri atmaya çıkan iki komşu kadı

Her sabah evlerinden çöpleri atmaya çıkan iki komşu kadın, çöp varilinin başında soğuktan ellerini ovuşturarak bekleyen bir çocuk görürlerdi... Çocuk heyecanla ve merakla çöpü karıştırken, işine yarayacak birşeyler bulmaya çalıştığını pek belli ederdi ister istemez...

Ayşe hanım çocuğa bakıp, 

"Ah komşu. Ne zaman iyi olacak şu dünyanın hali? Zavallı yavrucağa bak.Kimbilir ne için bekliyor çöpün başında. Belki bir ekmek, belkide değerli bir eşya bulurum ümidi taşıyor" derdi komşusu Nezaket hanıma dert yanarcasına... Nezaket hanım ise her sabah aynı sözleri birtamam söyleyen komşusunu duymazdan gelirdi umursamazcasına...

 Sonrada elindeki çöp poşetini çocuğun önüne bırakır, başını okşayıp evin yolunu tutardı tekrar... Bu durum çok uzun yıllar böyle devam etti. Ve iki komşu sabah çöplerini atmaya çıktığıklarında hep aynı sokak çocuğunu çöpün başında bekler halde gördüler...

Uzun yıllar geçti aradan...Ayşe hanım saçları ağarmış, beli bükülmüş bir ihtiyar olmuştu artık. Komşusu Nezaket hanıma misafirliğe gittiği bir gün,televizyonda çok büyük bir icat yapan adamın haberini izlerlerken kapı çalınmıştı... Karşılarında biraz önce haberde gördükleri adamı gördüklerinde öyle şaşırmışlardı ki.

 Adam şaşkınlıkla kendisine bakan Nezaket hanıma  bir anahtar uzattı sonea ...Nezaket hanım şaşkınlıkla kim olduğunu ve neden anahtarı  o anahtarı kendisine verdiğini sorduğunda, adam gözleri nemli halde evin avlusunun hemen dışında olan ve yeri belki otuz senedir hiç değişmemiş çöp kutusunu gösterdi... Ve şöyle devam etti sözlerine... 

"İcat yapmayı çok seven bir sokak çocuğuydum. Kimim kimsem yoktu... Hergün çöpleri karıştırarak karnımı doyururdum.Taki sizin evinizin önündeki çöp kutusuna gelene kadar. Siz benim halimi o güzel gönlünüzün gözüyle gördünüz... Evinizde atılacak ne kadar eski makina, kablo, pil gibi eşyalar varsa, yemek ve biraz parayla birlikte poşete koyup, çöpün içine değil yanına bırakırdınız almam için... Poşeti çöpe koymayacak kadarda iyi kalpliydiniz. Arkadaşınız ise her sabah, ne zaman iyi olacak şu dünyanın hali diye dert  yanardı bana bakarak...On iki sene her sabah o poşete koyduğunuz ve bana verdiğiniz harçlıklarla okudum... Ve çok büyük bir icat yaptım en sonunda. Hayalerimi gerçekleştirdim .. Çok paralar kazandım... Eski evinizi hiç unutamam...Bakın şimdi damıda akıyor. Size karşı sokakta yaptırdığım lüks evi hediye ediyorum... Dünyanın, insanların iyi olmasını beklemediğiniz, iyi bir insan olduğunuz için size minnettarım...."

Herkesin iyi olmasını beklemeyelim. İyi bir insan olalım... Ozaman birşeyler değişecek ve güzelleşecek emin olun....