Bundan bir yıl önceydi, karantinada olduğumuz için buruk bir Ramazan ayı geçiriyorduk fakat bu ramazan ibadetlerimi eksiksiz yerine getirmem hususunda bir önceki ramazanlardan daha şanslı ve huzurluydum. İki çocuğum ve eşimle evimizde kurduğumuz dünyamızda ramazanın son günlerine ulaşmıştık. Belki her ramazan ayında biz Müslümanlar için ayrı bir önemi olan kadir gecesine ulaşmanın mutluluğunu yaşıyorduk. O gün diğer günlerden daha huzurlu bir gündü, hava muhteşem denecek kadar sakin ve huzur doluydu. Evimizin balkonunda oturmuş sokağa çıkma yasağına rağmen yoldan geçen tek tük insanları izliyor, yine yasağa rağmen kapının önünde koşturan birkaç çocuğun oynadıkları oyunu takip ediyordum. Çocukların kendi dünyalarında oynadıkları oyuna dalmış olmalıyım ki bir sesle irkildim, “Abla bir yardım versene” diye birisi aşağıdan bana doğru sesleniyordu. Eli yüzü çok ta temiz olmayan, üstü başı dağınık, 1516 yaşlarında bir kız çocuğuydu…
Ayrıntılar Haberin Devamındadır…sonraki sayfaya geçiniz...
