Çok hüzünlüydü bir kere. Ona ne yaparsanız yapın ya da o size ne yaparsa yapsın en sonunda ”Aman üzülmesin” dersiniz. Bebek gibi. Ezo bile ilkokuldayken ona bebek gibi bakıyordu. Hepimize merhamet duygusunu çok ağır yaşatıyordu. Filmlerinin dışında çok ciddi biri olduğu şehir efsanesi miydi yani?
Mutlu bir aile hayatınız varmış… Şimdiki evliliklere bakıyorum. Daha net görüyorum. Biz çok mutlu yaşamışız. Hâlâ bu kadar izlenmesinin nedenini çözebildiniz mi? Kemal gerçekti. Sadece Kemal’in hayranları değil, iki yaşında çocuk da onu izlerken kilitleniyor. Sosyologların incelemesi lazım. 14 yıl oldu. Geçen gün Stockholm’deydik. Sanki o da yanımızdaymış gibi karşılandık. Nasıl geçirirdi bir gününü? Sabah uyanır, kahvaltısını yapar, gazete okurdu.
O kadar film çekiyor ama siz evinize bir buzdolabı alabildiğinizde bunu bir şenliğe çeviriyorsunuz. Çünkü paranız yok… Burada bir terslik yok mu? Onu hiç anlayabilmiş değilim. 19 Ocak 1975’te evlenmeye karar verdiğimizde, Salak Milyoner, Köyden İndim Şehire, Hababam Sınıfı, Salako, Yalancı Yarim gibi birçok film çekmişti. Bir ev tuttuk. Orada iyiydik, hamileyken doktor nemden dolayı oturmamamı söyledi. Ezo ve Ali’yi ilk kez o eve götürdüm geçenlerde. İnanamadılar. O kadar nem kokusu vardı ki evde. Misafir geleceği zaman patates kızartırdık, kızartma kokusu rutubet kokusunu bastırsın diye. Ama biz mutluyduk, bugün yine gider otururum, Kemal’in olması şartıyla tabii. Birbirinizi kıskanır mıydınız?
Bunu geçen gün çocuklar da sordu. Vallahi hiç aklımıza gelmedi birbirimizi kıskanmak. Çok da güzel kadınlarla film çekti. Mesela ben hiç film setine gitmedim. Hiçbir arkadaşımın kulisine girmem. Kendilerine özel şakaları olur. Böyle bir şey varsa onu görmekten hoşlanmam. İkincisi kocana güvenmiyorsan bırakacaksın. Bana ağır gelir, yanında kim var diye sormak bile. O da sormazdı. Özgürdük aslında ama ikimiz de bir yere gitmiyorduk.
